دانلود جزوه زیبایی شناسی خوشنویسی علی اصغر مقتدائی

نام فایل:جزوه زیبایی شناسی خوشنویسی علی اصغر مقتدائی

فرمت فایل:pdf باکیفیت بالا

تعداد صفحات فایل:76 صفحه

دانشجویان و کاربران گرامی محتوای فایل جزوه زیبایی شناسی خوشنویسی اثر علی اصغر مقتدائی کاملترین جزوه حال حاضر در فرمت فایل pdf با کیفیت عالی تهیه و تدوین گردیده است.

قسمتی از فایل:

 فصل اول زیبایی شناسی خوشنویسی خط چیست؟ خط در لغت به معنی با قلم نوشتن و تحریر و کتابت است. به عبارت دیگر، هرگونه نوشته و یا دستنوشتهای از یک زبان را که یک نویسنده روی کاغذ یا دیگر ابزار اثرگذار به رشتۀ تحریر درآورد را خط گویند. )ص( پیامبر اکرم میفرمایند: »حق پسر بر پدر آن است که نوشتن و شنا کردن و تیراندازی به او بیاموزد و جز غذای خوب و حالل بدو نخوراند ....« همچنین »ابودلف« از ادبا و فضال گفته است »خط بوستان دانش است.« خوشنویسی چسیت؟ خوشنویسی به معنی زیبا نوشتن خط است و به کسی که خط را زیبا مینویسد خوشنویس میگویند. کلمۀ خوشنویسی که در انگلیسی به آن Calligraphy گفته میشود، از دو از واژۀ یونانی Graphein به معنی »نوشتن« و Kallos به معنی »زیبا« مشتق شده است. اما برای زیبا نوشتن ابتدا باید با اصول و قواعد خوشنویسی آشنا شد )که آنهم با مهارتی که در اثر تمرین و مشق مکرر حاصل میشود بهدست میآید( و سپس به خوشنویسی پرداخت. خوشنویسان با درک عمیق از ترکیببندی متوازن و متعادل و با رعایت حسن تشکیل و حسن وضع و حسن همجواری حروف و کلمات، خطوط مختلفی را که در آن مهارت کسب کردهاند را به زیبایی و شیوایی مینویسند. با توضیحات باال بهخوبی میتوان به تفاوتهای میان خط و خوشنویسی پی برد. هنر خوشنویسی هنریست قدسی، و از پیامـد،، بـا رمـز و رازهـایی کـه فـی نفسـه بـا سـیر و سـلوک معنـوی و الهـی ارتبـاط دارد، در دسـت و جـان هنرمنـد جـاری گشـته اسـت. چنـین مـوهبتی کـه از بـدو پیـدایش تبلـور غنی تـرین احساسـات مـنوم و منسـجم و تجلیگـاه پـاک تـرین تفکـرات بزرگـان ادب و اخـالش بـوده، ریشـه در عرفان داشته و دارد )کلک دیرین، یداهلل کابلی خوانساری(. در باره خط خوب گفته اند: خط زیبا خاک را زر میکند کار موال و پیمبر می کند هرکه خطش خوب خلقش خوبتر میشود مخلوش را محبوب تر گر چه عاشق در زمان ما کم است لیک خطِ عشقبازی محکم است خط اگر با روح شد جان پرورد آدمی را مثل قرآن پرورد هیچ خطاطی بدون نور نیست کاتب قرآن به محشر کور نیست 4 خط بی تقوی می آلوده است گر چه می نوشی نخواهی گشت مست خط بی دینان نمی ماند به دهر میشود در کام جان مانند زهر هان ! صفا و شان را غافل مشو مرغ پروازی ، اسیر گل مشو خوشنویسان از قدیم و از الست می شدند از باده توحید مست آه ، آه از کاتبان بی نماز از ریا کاران بی سوز و گداز گر نداند کاتبی سر سحر می کند کلک و مداد، را هدر کفر را ، سوز سحر دین می کند با دعا اکسیر آمین میکند هم صریر کلک خطاطان ناب خفته را بیدار گرداند ز خواب وحشی و انسی به وحدت میرسند تا زبان خامه گردد دلپسند ال تفرش خوشنویسان بزرگ اِفتراقت می برد در چنگ گرگ گرگ باشد جهل و آهو وحدت است اتحاد ای دوستان خود دولت است دولت عاشق همین بی کینه گی است عشقبازان را هنر آئینه گی است عاشقان، مشق وفاداری کنید تا بماند نامتان، کاری کنید خط و خوشنویسی در شعر صائب تبریزی صائب تبریزی یکی از دلدادگان خط و خوشنویسی بود. او این هنر را از عموی خود شمس الدین تبریزی ملقب به شیرین قلم آموخت و در این رشته صاحب سبک وسیاقی خاص گردید. به گفتۀ استاد امیری فیروزکوهی : صائب همان طور که در شعر خود اهل تقلید نبوده است در خط هم رسم الخطی مخصوص به خود داشته که آن نوعی از تعلیق تحریری و در کمال پختگی و یک دستی است و حاکی از مهارت و ممارست زیاد او در نسختعلیق و کثرت کتابت می باشد. رو، خوشنویسی صائب مورد تقلید دیگران نیز قرار گرفته از جمله عارف تبریزی، به طوریکه بسیاری خط عارف را با خط صائب اشتباه کرده اند. بنا به قول استاد امیری فیروزکوهی نسخۀ دیوان صائب متعلق به کتابخانۀ مجلس که مرحوم ملک الشعرای بهار خط آنرا منسوب به صائب می دانند به خط عارف تبریزی است؛ با این وجود آثار قلمی بسیاری از صائب موجود است، از جمله کلیات شمس، خمسه نوامی که کتاب اخیر را خود تصحیح و مقابله کرده است. آنچه درباره خط و خوشنویسی صائب گفتنی است اینکه وی در این هنر به ادراک رسیده وچنان عارفانه در خط می نگردکه هر جا از معشوش سخن می گوید از اصطالحات خط و خوشنویسی یاد می کند و هرجا از خط سخن می گوید صفحه رخسار و زلف سیاه یار را به خاطر می آورد. گاهی چنان از این دو دلدار سخن می راند که نمی دانی سخن از کدام یار است. این چنین و شکن زلف یار است و یا پیچ و خم خط که دلدار دیگر اوست. او استاد خوشنویس نیست، که عارف خوشنویس و شاعر خط است. شیفتگی استادانی چون میر، 5 ابوتراب و سلطانعلی. او چنان به خامۀ خویش می نگرد که صدای عارفانه ا، را می شنود. چنین است که آنرا با دلدار یکی نموده و هرکجا زلف است خط می آید و دود و خال و سیاهی که این همه در هر دو یار او مشترکاند.